Eighteen.

Nig­dy nie za­pomi­naj naj­piękniej­szych dni twe­go życia! Wra­caj do nich, ilek­roć w twoim życiu wszys­tko zaczy­na się walić. 

Vivienne otworzyła oczy i zdezorientowana rozejrzała się po pomieszczeniu, w którym się znajdowała. Nawet w najmniejszym stopniu nie przypominało ono pokoju Zayna. Biało- błękitne ściany, szary sufit, cienka, biała pościel, która ją otulała. Domyśliła się, że znajduje się w szpitalu, jednak nie miała pojęcia co się stało. Jej rozmyślenia przerwał Malik, który wszedł do sali i widząc, że Viv się obudziła uśmiechnął się i usiadł obok łóżka brązowookiej.
- Jak się czujesz?- spytał czule.
- Boli mnie głowa.- powiedziała szczerze.- A co się stało?
- Zemdlałaś, zawieźliśmy cię do szpitala.. Pielęgniarka pobrała ci krew i za chwilę pewnie pojedziesz na inne badania.- westchnął.- Na razie nic nie wiadomo.
- To pewnie przez przemęczenie. Ostatnio nie mogę spać.- beztrosko wzruszyła ramionami, a w tej samej chwili w drzwiach sali pojawił się lekarz.
- Zrobiliśmy dopiero pani badania krwi, lecz już po części wiemy co pani jest. Niestety nie mam dobrych wiadomości.- podszedł bliżej pary.- Ach, zapomniałbym. Mam do państwa jedno pytanie. Czy już współżyliście?- zapytał.
- Nie.- powiedziała cicho, zażenowana pytaniem Vivienne.
- Brała pani narkotyki?- pytał dalej.
- Tak.- szepnęła z łzami w oczach. Mężczyzna już nie musiał mówić co jej jest. Domyśliła się.- Ja mam HIV..
- Tak, ale dzięki dzisiejszej dobrze rozwiniętej medycynie możemy panią leczyć.- wytłumaczył spokojnie.
Brunetka już nie słuchała dalszych słów lekarza. Nie mogła wciąż uwierzyć w to, że jest tak poważnie chora i to przez swoją własną głupotę. Mężczyzna wyszedł po kilku minutach, a Vivienne schowała twarz w dłoniach. Zayn usiadł obok niej na łóżku i przytulił do siebie. Nic nie mówili. Trwali w uścisku, a po twarzy brązowookiej mimowolnie spływały potoki łez.
- Nie płacz, będziesz się leczyć..- wyszeptał Malik.
- HIV, to jest choroba śmiertelna.. Można ją tylko załagodzić..
- Nie umrzesz, rozumiesz?- pocałował ją delikatnie w czoło.
- Zayn, przecież ty mnie przez to zostawisz..- wydusiła.
- Za kogo ty mnie masz? Dziewczyno, ja naprawdę cię kocham..- odsunął się od brunetki i patrzył jej w oczy.
- Ale jedyne co ci mogę ofiarować to tylko moje serce..- pokręciła głową.- Przecież my.. my nie będziemy mogli się kochać..
- Jeśli uważasz, że zależy mi tylko na..- zaczął, ale ucięła.
- Nie, nie uważam tak, tylko w pewnym momencie jedna osoba chce się w pełni oddać tej drugiej, a ja nie będę mogła tego zrobić.- wybuchnęła głośnym szlochem, gdy do sali weszła reszta zespołu i Maggie.
- Co się stało?- zapytał wystraszony Niall. Chłopak z całego serca życzył wszystkiego co najlepsze tej parze, bo liczyło się dla niego szczęście Vivienne, a skoro tylko będąc z Zaynem byłaby szczęśliwa Horan zaczął po prostu odpuszczać.
- Nic, wszystko jest w porządku.- odpowiedziała Viv szybko przecierając dłonią mokre policzki.
- Kłamiesz.- powiedziała szatynka.
- Nie, naprawdę wszystko jest dobrze.- westchnęła próbując powstrzymać łzy.- Muszę kilka dni zostać na obserwacji i wracam do domu.
- Vivienne..- spojrzał na nią zszokowany Malik. Brunetka nachyliła się nad nim.
- Nie mówmy im nic na razie..- poprosiła, a chłopak niechętnie skinął głową.
~*~
Siedzieli na skraju łąki przytuleni do siebie. Delektowali się swoją obecnością. Vivienne zostało kilka dnia do rozpoczęcia leczenia i chciała je spędzić z Zaynem. Do rodziców prawie w ogóle się nie odzywała, rano bez słowa wychodziła z domu i wracała późnym wieczorem. Jedynym z domowników, z którym spędzała czas był Tom. Jej brat bardzo się zmienił. Zaczął być poważny i odpowiedzialny jak nigdy dotąd.
- Kiedy im powiesz?- przerwał ciszę Malik.
- Ale po co mam im mówić? Oni w żaden sposób nie będą mogli mi pomóc, tylko będą się martwić.- wzruszyła ramionami i podniosła z trawy gitarę, która leżała nieopodal nich.
- Zaśpiewaj mi coś.- poprosił brunet.
- Ale co?- uśmiechnęła się delikatnie.
- Co tylko zechcesz.- odwzajemnił gest i zaczął się intensywnie wpatrywać w zamyśloną brunetkę, która już po chwili zaczęła grać.
Settle down with me
Cover me up
Cuddle me in

Lie down with me
And hold me in your arms
And your heart's against my chest, your lips pressed to my neck
I'm falling for your eyes, but they don't know me yet
And with a feeling I'll forget, I'm in love now

Kiss me like you wanna be loved
You wanna be loved
You wanna be loved
This feels like falling in love
Falling in love
We're falling in love

Settle down with me - dołączył się do niej Zayn.
And I'll be your safety
You'll be my lady

I was made to keep your body warm
But I'm cold as the wind blows so hold me in your arms

Oh no
My heart's against your chest, your lips pressed to my neck
I'm falling for your eyes, but they don't know me yet
And with this feeling I'll forget, I'm in love now

Kiss me like you wanna be loved
You wanna be loved
You wanna be loved
This feels like falling in love
Falling in love
We're falling in love

Yeah I've been feeling everything from hate to love to lust
From lust to truth I guess that's how I know you
So I hold you close to help you give it up

So kiss me like you wanna be loved
You wanna be loved
You wanna be loved
This feels like falling in love
Falling in love
We're falling in love

Kiss me like you wanna be loved
You wanna be loved
You wanna be loved
This feels like falling in love
Falling in love
We're falling in love - Zakończyli cicho.
- Ja zrozumiem, jeśli będziesz chciał odejść.- mówiła Viv wbijając wzrok w trawę.- Naprawdę, bo ja nie chcę, żebyś był ze mną z litości..
- Mała, spójrz na mnie.- podniósł delikatnie jej podbródek, zmuszając dziewczynę tym samym aby na niego spojrzała.- Kiedy ty w końcu zrozumiesz, że ja cię kocham? Będę przy tobie aż gwiazdy przestaną świecić, aż niebiosa się rozstąpią i słowa przestaną się rymować.- wziął jej twarz w dłonie i złączył usta w czułym pocałunku. Dzięki temu pocałunkowi wiedziała, że nie kłamie. I przez chwilę, zapominając o chorobie, poczuła się najszczęśliwszą osobą na świecie.

----------------------------------------------
Przepraszam Was, że dopiero teraz dodaję rozdział, ale od 13 do 15 mam próbne egzaminy i dużo czasu staram się poświęcać na naukę. Zastanawiam się czy nie zakończyć tego bloga na 20 rozdziałach, bo widzę że coraz mniej osób czyta i komentuje. Liczę na Wasze opinie w tym temacie, bo jedyne co mi siedzi w głowie to izomery, geny, pierwiastki, itp. :(
Pozdrawiam i do następnego!
Ola. xx